10 Bretoenen voor de rechtbank : WAAROM ?
(texte en français)
Parijs juni 2005
Zij worden ervan beschuldigd betrokken te zijn bij de explosievenroof die
plaats had in de herfst van 1999. Deze feiten hadden plaats in een context
van veelvoudige verdrukking.
Frankrijk weigert de Bretoense talen (Bretoens en Gallo) te erkennen en de
hereniging van Bretagne te aanvaarden, ondanks de wens van de bevolking.
Wel begunstigt de Staat:
- intensieve landbouw en veeteelt die veel schade aan de omgeving
teweegbrengen;
- geconcentreerde en vervuilende industrie
- de expansie van het toerisme ten koste van natuur en bevolking (het
natuurmonument Carnac, enz.): betonnering van de kust, spéculatie op de
onroerende goederen
- de onafgebroken emigratie van jonge Bretoenen bij gebrek aan
werkgelegenheid.
In deze omstandigheden is de opstand gewettigd en heeft zich op
verschillende manieren geuit:
- in 1972, staking van de arbeiders van “Joint Français” (Saint-Brieuc) en
de melkproducenten
- betogingen tegen de rampzalige en weerkerende kustvervuiling (Amoco
Cadiz, Erika, enz.)
- protestacties tegen de nucléaire centrales, Plogoff, Loire-Atlantique,
Erdeven…
- enz.
Sommigen hebben gekozen voor symbolische aanslagen tegen Staatseigendom en
grote ondernemingen die de Bretoense arbeiders uitbuiten (de slachthuizen
Doux, petroleummaatschappijen).
Welke vorm de strijd ook aanneemt, steeds is repressie het gevolg:
- een zwerm C.R.S.-ers en de mobiele militaire politie rukken uit tegen
vreedzame betogers,
- regelmatig hebben razzia’s plaats waarbij sommige op effect jagende
media de objectieve visie van de feiten uit het oog verliezen.
Onder het voorwendsel de strijd tegen terroristen aan te binden heeft de
Franse Staat een uitzonderlijke rechtspleging voorzien:
- het voorarrest kan 96 uren duren
- een politieke politiemacht wordt op de been gezet : D.N.A.T. (Division
Nationale Antiterroriste), Renseignements Généraux
- misbruik van de voorhechtenis (record: vier en een half jaar!... en twee
en een half jaar voor een beschuldigde die achteraf onschuldig bleek)
- centralisatie van de vervolgingen en opsluiting in Parijs en omgeving
wat veel problemen mee brengt voor de advocaten en de families
- rechtsspraak door speciale rechtbanken (Assisenhof samengesteld uit
leden van de rechterlijke macht) en dit alles terwijl het statuut van
politiek gevangene niet erkend wordt!
- doorlopende inmenging van politieke persoonlijkheden (Chevènement,
Lebranchu…) die niet bang zijn, nog voor een rechtsspraak, de vermeende
daders aan te duiden
- Anderzijds zullen sommige veroordeelden een tweede maal en voor dezelfde
feiten veroordeeld worden…
Opdat Bretagne niet langer onderdrukt zou worden, moeten wij de repressie
aanklagen
CARB
|