10 Bretoenen voor de rechtbank : WAAROM ?

(texte en français)


Parijs juni 2005

Zij worden ervan beschuldigd betrokken te zijn bij de explosievenroof die plaats had in de herfst van 1999. Deze feiten hadden plaats in een context van veelvoudige verdrukking.

Frankrijk weigert de Bretoense talen (Bretoens en Gallo) te erkennen en de hereniging van Bretagne te aanvaarden, ondanks de wens van de bevolking.

Wel begunstigt de Staat:

- intensieve landbouw en veeteelt die veel schade aan de omgeving teweegbrengen;
- geconcentreerde en vervuilende industrie
- de expansie van het toerisme ten koste van natuur en bevolking (het natuurmonument Carnac, enz.): betonnering van de kust, spéculatie op de onroerende goederen
- de onafgebroken emigratie van jonge Bretoenen bij gebrek aan werkgelegenheid.

In deze omstandigheden is de opstand gewettigd en heeft zich op verschillende manieren geuit:
- in 1972, staking van de arbeiders van “Joint Français” (Saint-Brieuc) en de melkproducenten
- betogingen tegen de rampzalige en weerkerende kustvervuiling (Amoco Cadiz, Erika, enz.)
- protestacties tegen de nucléaire centrales, Plogoff, Loire-Atlantique, Erdeven…
- enz.

Sommigen hebben gekozen voor symbolische aanslagen tegen Staatseigendom en grote ondernemingen die de Bretoense arbeiders uitbuiten (de slachthuizen Doux, petroleummaatschappijen).

Welke vorm de strijd ook aanneemt, steeds is repressie het gevolg:

- een zwerm C.R.S.-ers en de mobiele militaire politie rukken uit tegen vreedzame betogers,
- regelmatig hebben razzia’s plaats waarbij sommige op effect jagende media de objectieve visie van de feiten uit het oog verliezen.

Onder het voorwendsel de strijd tegen terroristen aan te binden heeft de Franse Staat een uitzonderlijke rechtspleging voorzien:

- het voorarrest kan 96 uren duren
- een politieke politiemacht wordt op de been gezet : D.N.A.T. (Division Nationale Antiterroriste), Renseignements Généraux
- misbruik van de voorhechtenis (record: vier en een half jaar!... en twee en een half jaar voor een beschuldigde die achteraf onschuldig bleek)
- centralisatie van de vervolgingen en opsluiting in Parijs en omgeving wat veel problemen mee brengt voor de advocaten en de families
- rechtsspraak door speciale rechtbanken (Assisenhof samengesteld uit leden van de rechterlijke macht) en dit alles terwijl het statuut van politiek gevangene niet erkend wordt!
- doorlopende inmenging van politieke persoonlijkheden (Chevènement, Lebranchu…) die niet bang zijn, nog voor een rechtsspraak, de vermeende daders aan te duiden
- Anderzijds zullen sommige veroordeelden een tweede maal en voor dezelfde feiten veroordeeld worden…

Opdat Bretagne niet langer onderdrukt zou worden, moeten wij de repressie aanklagen
CARB